Haay... Life. Dili Masabot.

Sayo kaayo ko nimata kagaina, mga alas dos-imedya, Nevada time,  ug maoy nisugat sa akong mga mata ang balita about sa Tsunami sa Japan. Naluya ko nagtan-aw sa footage sa Tsunami nga gibanlas ang mga sakyanan, mga barko, mga buildings ug naa pay buildings nga nasunog, siyempre naa puy nabanlas nga mga tawo pod. 

So nakibalita ko online ug nibisita pod ko sa Dapar's Clan Group sa FB ug na-met nako si Rowena Dapar nga originally from Tubod ug nagkukabildo mi ug nakabalita ko ug mga bad news gikan sa iya about kang Uncle Loloy Dapar ug sa iyang pamilya. Ingon pa ni Rowena nga nagkabulag diay siya ug iyang asawa unya napreso diay si Uncle ug naa siya sa Iwahig nga Presohan kay nakadisgrasya/nakapatay sa iyang  kainom. Wala gyud dayon ko nakaget over sa balita. Haay.. Tung teenager pa ko, sige na siya hapit sa among balay ug sa balay sa akong Auntie everytime ma-assign siya sa bulawanan nga sakop sa silingang lugar namo sa San Francisco ug kapila gyud ko nakabisita sa ilaha  sa Cawilian, Tubod ug wala ko nagdahum nga maingon ana diay iyang kinabuhi. Nisubay siya sa dalan sa akong lolo Insoy, tsk tsk tsk!

hinulam ra nako ni kang Mr. Google nga hulagway

Nibalik ko ug higda kay basin makatulog. Pero wala gyud ko nakabalik ug tulog. Nagbalik2x sa akong imagination ang nahitabo sa Japan ug sa among chat ni Rowena. Gibati ko ug kalaay, emptiness... sagol2x ang naa sa akong huna2x. Bisag unsa na lang nisulod sa akong utok. Mora ko ug na home sick.  Nagluya gyud ko.

Hangtud niabot akong bana mga alas siyete sa buntag kapin. Naabtan ko niya nga naghigda2x nga blangko  ang expression sa akong dagway. Usually, pag day-off nako unya siya gawork, mag stay ra gyud ko sa sala aron mosugat ig-abot niya pero karon wala ko nisugat niya.  Akong bana nga buotan nag ask, "Hi Mahal,  good morning, how are you?" Ug wala nako kapugngi akong luha. Nidanguy-ngoy jud ko ug taman2x morag bata. Pirting kurata sa akong bana. Ingon niya, "My God Mahal, are you having PMS? Are you ok? What happened? Do you want to go out for breakfast?" Ingon ko, "I am feeling bored! I hate this place, I hate this place! I want to go home! I want to eat Filipino foods! There is nothing here!" 

Ambot nganong mao nay akong giingon niya, nahimutang na nuon nga gigutom ra ko. Pero tinuod jud nga gimingaw ko sa atong pagkaon. Naa mi daghan pagkaon diri pero nangita gyud ko ug bulad ug ginamos, nahutdan na gyud mi! Pinakadako jud na nga problema namo ng mahutdan, tiaw ba! Cool ra kaayo ang bana bisag nilagpot na akong laway sa iyang dagway pagsiyagit2x nako. "Do you want to go to Salt Lake City now?  I am sure they have bhulad  (bulad) there. I know you don't like to go to Reno. You and the kids said you are tired of that place."

Nagpadayon ra gyud ko ug danguyngoy. Akong bana nag-atong ra gyud sa ako, wala siya kahibalo unsa iyang buhaton. Daghan siya mga pangutana nga basin gusto ko ug mao ni mao na. Hangtud nakahisgot siya ug "anchovies".  Ug nakadumdum ko nga tung didto mi sa Lake Tahoe, nakakaon ko ana kay nakita nako sa salad bar, mora siya ug ginamos sa ato, kanang bulinaw nga isda nga sinabado ang pagka gamos, ug walay ulo ug bukog pod. Ug niyango ko. Pirti niya kalipay nga niyango ko. Nilakaw dayon siya sa store para magpalit.

mao ni ang gipalit sa akong bana gaina

Pag-uli niya giinit dayon sa akong son ang among rice nga naa sa ref ug pirti nakong kaon. Nahurot nako ang gamay nga lata. Medyo oily siya kay in olive oil man pero grabe gyud nakong kaon.  Nagkinamot ra gud ko  ug hapit nako nahurot ang kan-on nga gisulod sa plastik nga butanganan. Gikutasan ko sige hilak, hehe! Pagkahuman nako ug kaon, ingon dayon ko sa akong bana, "I finished the whole can." Ingon niya, "Are you happy now?" Ug naulaw gyud ko, haha!

Lisod ning layo ta sa atong naandan kay usahay matingkuling atong ulo, hehe!

Bow.